حس چشایی در کودکان اوتیسم

اوتیسم اغلب با نگرانی هایی غذایی مواجه میشود ،بررسی های اخیر در مورد مطالعات علمی نشان داده که کودکان مبتلا به اوتیسم پنج برابر بیشتر از چالش های غذا خوردن مانند انتخواب غذاهای بسیار محدود رفتار میکنند.محققان همچنان سعی میکنند به طور کامل در مورد ارتباط غذا خوردن مبتلایان به اوتیسم را درک کنند.

قبل از هر چیز باید به این نکات توجه شود:

به واکنش کودک در مقابل مزه های مختلف توجه شود. این واکنش ها ممکن است به صورت حرکات اضافی زبان، لب ها، دهان، یا حتی صدا درآوردن با زبان و نظیر آن ها باشد.

دقت کنید:
آیا کودک اشیا را به دهان می برد، آن ها را مزه می کند یا خیر.
آیا کودک هر چیزی را بدون توجه به مزه می خورد یا به صورت انتخابی عمل می کند.
به طرز جویدن غذا و فرو بردن آن دقت کنید.
هر نوع عادت غذایی کودک باید مورد توجه قرار گیرد.
مشخص شود علاقه کودک به چه غذاهایی است.

آنچه که درمانگر باید انجام دهد:

اولین قدم در آموزش این کودکان این است که چهار مزه مختلف تلخی، ترشی، شوری و سپس شیرینی را به ترتیب هر کدام به مدت ۲ هفته روزی ۸-۴ بار به کودک آموزش داده شود.ضمن آنکه کودک مزه را می چشد، به او گفته می شود که این برای مثال مزه شوری است.هر مایع در محل مخصوص به خود روی زبان ریخته می شود.بعد از چشیدن مزه، مایع را به کودک نشان می دهیم و نام آن را می گوییم.حتی اجازه می دهیم تا آن مایع را بو کند.بعد از آن که هر مزه به مدت ۲ هفته آموزش داده شد مجددا آموزش آن ها را از سر می گیریم و با فاصله های زمانی کوتاه تر یک مزه را آموزش می دهیم و بعد فاصله را آن قدر کوتاه می کنیم که در یک روز مایعاتی از چهار نوع مزه را به کودک بدهیم.

چنانچه فعالیت های قبلی موفقیت آمیز بود می توان انواع غذاهایی که دارای طعم های متفاوت است به کودک داد.این مرحله تلاشی برای سازگار کردن کودک با مزه های مختلف است.