مطالعه ورزش، امید را در مبارزه با آلزایمر نوید میدهد
آیا شروع یک برنامه ورزشی ساده پیاده روی به افراد مسن به بهبود عملکرد نواحی کلیدی مغز کمک میکند؟
مطالعهای در سال 2017 توسط محققان دانشگاه مریلند، انجام گرفته است که اطلاعات جدیدی از چگونگی تأثیر فعالیت فیزیکی به فیزیولوژی مغز و امیدواری بیشتری برای امکان ایجاد دوباره برخی از اتصالات عصبی محافظ میدهد. دکتر کارسون اسمیت (استاد حرکت شناسی) و همکارانش، کشف کردند که چگونه یک پیاده روی در مدت 12 هفته در افراد مسن (60 تا 88 سال) که مبتلا به اختلال شناختی و یا آلزایمر هستند، میتواند در افزایش عملکرد نواحی مغزی درگیر آنها اثر بگذارد. دکتر اسمیت نویسنده ارشد این مقاله، توضیح میدهد که " ناحیه قشر خاکستری خلفی مغز (PCC)، مرکز شبکه های نورونی است که سیگنالها در آن هماهنگ و پراکنده میشوند و ما میدانیم که کاهش اتصالات در این ناحیه با کاهش حافظه و تجمع آمیلوئید که هر دو نشانه MCI و آلزایمر هستند، همراه است." به همین دلیل، کاهش اتصالات در ناحیه PCC ممکن است به عنوان یک بیومارکر مهم برای تشخیص اختلالات شناختی حتی قبل از علائم مربوط به AD و MCI، به نظر برسد. همچنین، این میتواند به عنوان یک هدف برای تست اثرگذاری مداخلاتی از قبیل ورزش برای بهبود عملکرد مغز در افراد با علائم MCI، باشد.
تیم تحقیقاتی دکتر اسمیت تست ورزش را برای دو گروه 16 نفری، یکی افراد مسن سالم و دیگری افرادی که مبتلا به اختلالات شناختی بودند، انجام دادند. برنامه ورزشی شامل 30 دقیقه پیاده روی برای چهار بار در هفته به مدت سه ماه بوده است. قبل و بعد از برنامه ورزشی، از شرکت کنندگان هر دو گروه اسکن fMRI برای ارزیابی اتصالات عملکردی نواحی مختلف مغز گرفته شده است. بعد از اتمام برنامه، هر دو گروه قابلیت یادآوری کلمات بیشتری داشتند؛ در صورتیکه اتصالات عملکردی گروه MCI در طی تصویربرداری از 10 ناحیه لوب پیشانی، آهیانه، گیج گاهی، اینسولار و مخچه افزایش یافته بود. دکتر اسمیت میگوید: "این یافته نشان میدهد که تمرینات ورزشی میتوانند با ایجاد دوباره ارتباطات و اتصالات عصبی در شبکه حالت پیشفرض (default-mode network)، عملکرد شناختی مغز را بهبود بخشند؛ که احتمالا باعث افزایش ظرفیت برای جبران ضایعات پاتولوژی عصبی مرتبط با بیماری آلزایمر و MCI میشود".
در حالیکه هنوز مشخص نیست که آیا اثرات تمرین ورزشی اختلالات شناختی را در بیماران MCI به تأخیر میاندازد یا خیر، تغییرات اتصالات عصبی در این مطالعه، امید این را می دهد که ممکن است تمرینات ورزشی بتواند پلاستیسیتی مغز را تحریک کند و اتصالات مغزی را که در حین بیماری از بین رفته است برگرداند.