کاهش آستانه تحریک بوها در کودکان اوتیستیک
محققین جمهوری چک در سال 2011 تحقیقی انجام دادند که در آن آستانهی بویایی و نیز توانایی تشخیص بو در بیماران اوتیستیک مورد بررسی قرار گرفت. در این آزمون دو گروه 35 نفری، یک گروه مبتلایان به بیماریهای طیف اوتیسم (از سن 6 تا 18 سال با میانگین سنی 10/8) که 31 نفر آن ها پسر بودند و گروه دوم افراد سالم (با میانگین سنی 10/4) که 28 نفر آن ها پسر بودند، انتخاب شدند.
در این آزمایش از تست بویایی Sniffin’ Sticks استفاده شد. این تست یک تست بویایی رایج در اروپا است که از سه بخش تعیین آستانه (threshold)، تمیزدهی بین بوهای مختلف (discrimination) و تشخیص نوع بوها (identification) تشکیل شده است. در این تحقیق تنها از بخشهای اول و سوم تست استفاده شد.
نتایج این تحقیق نشان داد که در آزمون تعیین حد آستانهی بویایی، بیماران طیف اوتیسم به طور قابل توجهی دچار اختلال هستند (آستانهی تحریک پایینتری دارند یا به عبارتی سریعتر بو را حس می کنند).
در آزمون تشخیص نوع بوها، به غیر از دو بوی پرتقال و میخک، در سایر بوها تفاوت خاصی میان دو گروه مشاهده نشد. بیماران طیف اوتیسم به طور معنیداری بوی پرتقال را بهتر از گروه کنترل تشخیص دادند (حدود 31 درصد بیشتر)، در حالی که در تشخیص بوی میخک نسبت به گروه کنترل ضعیفتر بودند (حدود 34 درصد کمتر).
این تحقیق نشان داد که کودکان طیف اوتیسم توانایی تشخیص بوی تقریباً نزدیک به نرمال دارند، ولی در آستانهی بویایی دچار اختلال هستند.
مطالب مرتبط:
اثر تغذیه مادر بر بویایی کودکان
منبع: