حس بویایی در نوزادان

نوزاد، حس بویایی و چشایی بسیار حساسی دارد. او برای استشمام بوی شیر، بوهای عادی و ملایم مثل بوی موز یا بوهای دیگر، نفس‌های عمیقی می‌کشد. او بوی پستان مادرش را تشخیص می‌دهد و از بوهای تلخ و اسیدی (ترش) خوشش نمی‌آید. مثلاً او با احساس بوی الکل یا سرکه، بینی‌اش را چین می‌دهد. این سیستم رادار مانند، به‌طور مستقیم برای تشخیص زمان تغذیه یاری‌اش می‌کند و به او هشدار می‌دهد تا از موادی که برایش زیان‌آور است، دوری کند.

حس بویایی هم از آن حواسی است که با کودک متولد می‌شود. او از همان لحظه‌ای که نفس کشیدن را آغاز می‌کند، بوهای مختلف را می‌شناسد و به بوی خوب و بد واکنش نشان می‌دهد. یکی از نشانه‌هایی که نوزادان با کمک آن مادرشان را می‌شناسند، همین بوست. از نظر یک نوزاد بوی مادرش بهترین بوی دنیاست و از 6 روزگی موفق به درک آن می‌شود.

پس در همان دوره نوزادی، هر زمان که فرزند‌تان بی‌تابی کرد او را در آغوش بگیرید یا تکه‌ای از لباس‌تان را در کنارش بگذارید تا با بویش آرام شود. وجود حس بویایی در نوزادان، می‌تواند حال و هوای‌شان را هم وابسته به بویی کند که به شامه آن‌ها می‌رسد. شاید تعجب کنید اما یک بوی خوشایند می‌تواند آن‌ها را در همان ماه‌های اول هم آرام کند و یک بوی ناخوشایند می‌تواند اشک‌شان را در بیاورد.

وقتی نوزادان بوی خوشایند را استشمام می کنند اعضای خود را حرکت می دهند تنفس و ضربان های قلب آنها تندتر می شود. کودکانی که توانایی صحبت کردن ندارند از قدرت بویایی خود برای التیام دردهایشان استفاده می‌کنند. از این رو پیش از آنکه قدرت تکلم در کودکان شکل بگیرد حس بویایی به آنها در جذب مواد مورد نیاز بدنشان کمک می‌کند. روغن‌های التیام‌بخش را روی دستمالی ریخته و در کنار بالش نوزادان قرار دهید، متوجه خواهید شد که کودک تا زمانی که به آن نیاز دارد آن را استشمام کرده و سپس رویش را از دستمال برمی‌گرداند.