معرفی بیماری طیف اوتیسم
بیماری طیف اوتیسم(Autism) نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی-کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علّت اصلی این بیماری ناشناخته است و علائم آن معمولا از 9 ماهگی قابل تشخیص است اما در 2 الی 3 سالگی کاملا مشخص می‌شود مگر در موارد بسیار خفیف که ممکن است در نوجوانی یا جوانی تشخیص داده شود. علائم این بیماری در حوزه های ارتباط، کلام، علایق و رفتارهای تکراری دیده می‌شود.
طبق مطالعات انجام شده این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیرکلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد. در بعضی موارد رفتارهای خودآزارانه و پرخاشگری نیز دیده می‌شود. در این افراد حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) پاسخ‌های غیرمعمول به افراد، دل‌بستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می‌شود و ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، لامسه، بویایی و چشایی) نیز حساسیت‌های غیر معمول دیده شود.
تشخیص بیماری اوتیسم
تشخیص اوتیسم روش آزمایشگاهی ندارد ولی در حال حاضر با داشتن علائم زیر می‌توان به وجود آن مشکوک شد و برای تعیین دقیق آن به پزشک مراجعه نمود.
- عدم صداسازي وحركات بيانگر (اشارات سر و دست)معنادار در سن يك سالگی
- عدم استفاده از تك كلمه و نداشتن ارتباط گقتاری تا 16 ماهگی
- عدم استفاده از تركيبات 2 كلمه‌ای تا سن دو سالگی
- بی‌تفاوت بودن نسبت به نام خود و صدا زدن دیگران
- عدم توانایی تشخیص در چگونگی استفاده از اسباب بازی‌ها
- وابستگی شديد و عجيب به اشيا و يا اسباب‌بازی‌های خاص
- فقر مهارت‌های اجتماعی و زبانی
- تماس چشمی ضعيف
- لبخند نزدن
- مشکل شنیداری
درمان بیماری اوتیسم
تاکنون هیچ روش قطعی‌ای برای درمان مبتلایان به اوتیسم یافته نشده ولی تجربه نشان می‌دهد که کارآمدترین روش درمانی، روش توانبخشی (شامل گفتار درمانی، کاردرمانی،موسیقی درمانی و... ) است.
